Μια συστηματική ανασκόπηση:
Nimet Karatas 1, Aysegul Isler Dalgic 2
Οι συνεργασίες επεκτείνονται
PMID: 32444044 DOI: 10.1016/j.ctim.2020.102364
Ιστορικό: Είναι γνωστό ότι οι γονείς ενός στα δύο παιδιά που χρειάζονται υγειονομική περίθαλψη αναζητούν τουλάχιστον μία συμπληρωματική προσέγγιση υγειονομικής περίθαλψης. Η ρεφλεξολογία, που είναι ένα από αυτά, αυξάνει την ευεξία ενώ διατηρεί τη συνέχεια της ομοιόστασης. Καθώς οι μελέτες με παιδιά είναι περιορισμένες, υπάρχει ανάγκη για στοιχεία που να περιλαμβάνουν τα θετικά αλλά και τα αρνητικά αποτελέσματα της ρεφλεξολογίας που μπορούν να μεταφερθούν στην κλινική πρακτική και συστάσεις για μελλοντικές μελέτες.
Σκοπός: Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να εξετάσει τις επιδράσεις της ρεφλεξολογίας στην υγεία του παιδιού συνοψίζοντας συστηματικά τα αποτελέσματα που προέκυψαν.
Σύμφωνα με την ορολογία του MeSH, χρησιμοποιήθηκαν (ζωνοθεραπεία ή ρεφλεξολογία ή μασάζ ποδιών ή μασάζ χεριών) και (παιδιατρική ή παιδί ή βρέφος ή μωρό). Συμπεριλήφθηκαν τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες (RCTs), συστηματικές ανασκοπήσεις και μετα-αναλύσεις που πραγματοποιήθηκαν με παιδιατρικό πληθυσμό έως τις 07.08.2019 (χωρίς χρονικό περιορισμό). Τα κριτήρια αποκλεισμού για την παρούσα μελέτη περιελάμβαναν την εφαρμογή μιας διαδικασίας μασάζ διαφορετική από τη ρεφλεξολογία. Εφαρμόστηκαν οι οδηγίες Cochrane (Εγχειρίδιο για Συστηματικές Ανασκοπήσεις Παρεμβάσεων Έκδοση 5.2.0, 2017) και το άρθρο αναφέρθηκε σύμφωνα με τη λίστα ελέγχου PRISMA.
Αποτελέσματα: Και στις έξι από τις RCTs, που περιελάμβαναν συνολικά 277 βρέφη και παιδιά, η μόνη μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν η ρεφλεξολογία των ποδιών. Όσον αφορά τα αποτελέσματα εννέα ερευνηθέντων αποτελεσμάτων, η ρεφλεξολογία βρέθηκε να είναι αποτελεσματική στη βρεφική ηλικία για τη μείωση του επιπέδου του πόνου και τη ρύθμιση του καρδιακού ρυθμού, για την αύξηση του κορεσμού οξυγόνου, για την ανακούφιση των συμπτωμάτων του βρεφικού κολικού και των συμπτωμάτων νεογνικής αποχής. Βρέθηκε επίσης ότι η ρεφλεξολογία μειώνει τη σπαστικότητα και βελτιώνει τις κινητικές δεξιότητες σε παιδιά με εγκεφαλική παράλυση, αλλά απέτυχε να προκαλέσει θετική αλλαγή όσον αφορά τη δυσκοιλιότητα και την ποιότητα ζωής. Τέσσερις από τις μελέτες πραγματοποιήθηκαν σε νοσηλευτικό πλαίσιο, μία στη μαιευτική και μία στη φυσιοθεραπεία.
Συμπέρασμα: Ως κοινό αποτέλεσμα των μελετών που διεξήχθησαν με διαφορετικές ομάδες δειγμάτων, είναι πιθανό η ρεφλεξολογία να είχε θετικές επιπτώσεις στα παιδιά. Ωστόσο, η απουσία τυποποίησης που σχετίζεται με τη ρεφλεξολογία, η ανεπαρκής χρήση πρωτοκόλλου και κατευθυντήριων γραμμών μελέτης, η ετερογένεια των δεδομένων και ο προσδιορισμός ότι οι μισές μελέτες διεξήχθησαν με ομάδες υψηλού κινδύνου σύμφωνα με την ανάλυση μεροληψίας με RoB 2.0 δείχνουν ότι είναι πολύ νωρίς για να γενικεύσουμε τα αποτελέσματα. Απαιτούνται καλά δομημένες, τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες διπλές τυφλές δοκιμές.
Πνευματικά δικαιώματα © 2020 Elsevier Ltd. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.